Triangulatiemodel

Triangulatiemodel is een begrip uit de wetenschappelijke methode en verwijst naar een benadering waarbij meerdere bronnen van bewijs, methoden of perspectieven worden gecombineerd om de geldigheid van bevindingen te versterken. Het model is vooral bekend als vorm van triangulatie in zowel kwalitatief als kwantitatief onderzoek en helpt bias en meetfouten te verminderen door convergerende bewijzen te zoeken.

In de onderzoekspraktijk bestaan verschillende vormen van triangulatie: data triangulation (verschillende databronnen of tijdstippen); method triangulation (verschillende onderzoeksopzetten of analysemethoden); investigator triangulation (meerdere onderzoekers); en theory triangulation (verschillende theoretische perspectieven). Het doel is om consistente bevindingen te verkrijgen die minder afhankelijk zijn van een enkele bron.

In meetkunde en geodesie kan triangulatiemodel ook verwijzen naar een geometrische methode om posities of vormen te reconstrueren uit hoeken gemeten tussen bekende referentiepunten. Daarbij wordt vaak een basislijn vastgesteld en met behulp van driehoeken een positie of structuur afgeleid.

Voordelen en beperkingen:

- Verhoogt validiteit en betrouwbaarheid door convergerende bewijzen.

- Kan tijdrovend en complex zijn; vereist zorgvuldige planning, transparantie en adequate data.

- Kan misbruikt worden wanneer één bron systematisch fout of bias introduceert.

- Niet altijd toepasbaar; afhankelijk van de onderzoeksvraag en beschikbaarheid van bronnen.

Zie ook: triangulatie, meetkunde, 3D-reconstructie.