Transportgeografie

Transportgeografie is een tak van de geografie die zich richt op de ruimtelijke aspecten van transport en mobiliteit. Zij bestudeert hoe transportnetwerken zoals wegen, rails, havens en luchthavens geografisch zijn georganiseerd, hoe personen en goederen door het landschap bewegen en hoe infrastructuur samenwerkt met landgebruik en stedenbouw. Belangrijke onderzoeksdoelen zijn bereikbaarheid, reistijd, kosten, betrouwbaarheid en de verdeling van vervoersmodaliteiten.

Kernconcepten binnen de discipline zijn onder meer vervoer- en goederenstromen, netwerkefficiëntie, modal split, en de relatie tussen transport en ruimtegebruik. Transportgeografie onderzoekt hoe netwerkefficiëntie en congestie ontstaan, welke stedelijke patronen transportbehoefte bepalen en hoe beleid en planning deze patronen beïnvloeden. Ook wordt gekeken naar ongelijkheid in bereikbaarheid en de veerkracht van transportsystemen bij verstoringen.

Methoden en data spelen een centrale rol. Veelgebruikte instrumenten zijn geografische informatiesystemen (GIS), netwerkanalyse en ruimtelijke interactiemodellen zoals zwaartekrachtmodellen en origin-destination-analyses. Gegevensbronnen omvatten vervoersonderzoeken, tellingen, AIS/VDI-gegevens en logistieke data. Het tijdsaspect kan eveneens worden meegenomen via tijd-geografische benaderingen en simulatietechnieken.

Toepassingen van transportgeografie zijn breed: stedelijke en regionale planning, beleidsvorming rond mobiliteit en klimaat, logistieke optimalisatie, economische ontwikkeling en milieueffectrapportages. De discipline werkt vaak interdisciplinair samen met transporttechniek, stedenbouw, economie en milieuwetenschappen.