Temperatuurzones

Temperatuurzones verwijzen naar geografische gebieden die gekenmerkt worden door soortgelijke temperatuurkenmerken, zoals gemiddelde jaartemperatuur, seizoensvariatie en uiterste temperaturen. Ze helpen bij het beschrijven van klimaatpatronen, ecosystemen en landbouwpraktijken.

Er bestaan verschillende systemen om temperatuurzones te definiëren. Een gangbare aanpak onderscheidt zones op basis van gemiddelde jaartemperatuur en de verdeling over de seizoenen. Globaal gezien worden zones vaak onderverdeeld in poolklimaat, gematigd klimaat, subtropisch en tropisch, met aanvullende koude of milde subtypes. Voor planten spelen daarnaast factoren zoals minimum- en maximumtemperaturen een rol; in de praktijk bestaan er systemen die zones afleiden uit vorstvrije perioden of minimumtemperaturen, zoals hardiness zones die uitgaan van de koudste winterminima.

In de praktijk beïnvloeden ook hoogte, nabijheid van de zee en oriëntatie de lokale temperaturen; hierdoor kunnen temperatuurzones lokaal afwijken van bredere regionale patronen. Deze variatie is vooral relevant in bergachtige gebieden en langs kustlijnen.

Toepassingen en beperkingen: in de landbouw en tuinbouw ondersteunen kennis van temperatuurzones bij de keuze van gewassen en rassen, bij teeltplanning en kasbeheer. In bouw en stedenbouw beïnvloeden temperatuurpatronen ontwerpkeuzes zoals isolatie en verwarmingsbehoeften. Het merendeel van de zone-indelingen is een generalisatie; binnen elke zone bestaan aanzienlijke variaties en klimaatverandering kan leiden tot verschuivingen in zones.