Syntheseactiviteit

Syntheseactiviteit is een term die in de biologie en chemie wordt gebruikt om de snelheid aan te geven waarmee een stof wordt geproduceerd in een systeem dat biosynthetische reacties uitvoert. In de context van celbiologie verwijst het vaak naar processen zoals eiwitsynthese, nucleotiden- en lipidebiosynthese, of de productie van metabolieten. De syntheseactiviteit kan per tijdseenheid worden uitgedrukt en vaak genormaliseerd naar celmassa, per cel of per hoeveelheid van een enzym.

In enzymologie verwijst de term naar de katalytische capaciteit van een enzym dat een synthesereactie verzorgt, zoals synthasen of ligasen. De activiteit kan worden beïnvloed door substrateconcentratie, beschikbare energie (bijv. ATP, NADPH), cofactoren en regelmechanismen zoals feedbackremming.

Metingen van syntheseactiviteit gebeuren met verschillende technieken, bijvoorbeeld door incorporatie van radioactieve of stabiel gelabelde precursors in het gevormde product, of door kwantificatie van het synthetiseerde product met chromatografie of spectroscopie. Normalisatie aan eiwitgehalte, biomassaproductie of celnummer maakt vergelijkingen mogelijk tussen experimenten.

Regulatie van syntheseactiviteit gebeurt op meerdere niveaus, waaronder genexpressie, translatie en posttranslationele modificaties, evenals allostere regulatie en hormonale signalering. Ecologische en fysiologische factoren zoals voeding, temperatuur en stress kunnen de aanmaak van biomassa beïnvloeden.

In onderzoek en biotechnologie is het meten en sturen van syntheseactiviteit cruciaal voor productieprocessen, biomedisch onderzoek en begrip van metabole ziekten.