Strataindeling

Strataindeling is de wijze waarop geologische of sedimentaire lagen (strata) worden ingedeeld, beschreven en benoemd in een opeenvolgende sequentie. Het doel is de geschiedenis van de aardkorst te reconstrueren door de volgorde, samenstelling en onderlinge relaties van de lagen te analyseren.

In de stratigrafie worden verschillende soorten eenheden onderscheiden. Lithostratigrafische eenheden zijn gebaseerd op gesteente en lithologie en omvatten bijvoorbeeld formaties. Biostratigrafische eenheden, zones genoemd, zijn gebaseerd op fossiele faunagroepen en hun verdeling in de tijd. Chronostratigrafische eenheden geven daadwerkelijke tijdsintervallen aan (zoals periodes en systemen) en koppelen stratigrafie aan relatieve of absolute dateringen.

Belangrijke basisprincipes van strataindeling zijn onder meer de wet van superpositie (oudere lagen onder jongere lagen), de regel van oorspronkelijke horizontale afzetting en de interpretatie van relaties zoals kruisende structuren en erosie-verschijnselen. Stratigrafische correlatie gebeurt op basis van lithologie, fossielen en, bij moderne studies, magnetostratigrafie of radiometrische dateringen.

Toepassingen van strataindeling zijn ruim. In olie- en gasindustrieën wordt ze toegepast om reservoirs te identificeren en te karakteriseren; in hydrologie voor interpretatie van aquifers; en in archeologie en bodemkunde voor reconstructies van sitevorming en vroegere omgevingen.

Strataindeling vormt een kernonderdeel van stratigrafie en heeft een lange geschiedenis in de geologie. De grondbeginselen die in de 19e eeuw werden ontwikkeld, blijven fundamenteel voor de interpretatie van aardlagen en hun geschiedenis.