Stopzetten

Stopzetten is het proces waarbij een lopende regeling, dienst, of betaling wordt beëindigd of tijdelijk opgeschort. De term wordt in een brede zin gebruikt en kan slaan op zowel overheidssubsidies en uitkeringen als op commerciële abonnementen en contracten. In het algemeen gaat het om een verandering in de toekomstige betalingen of rechten die aan een partij zijn toegekend.

In de publieke sector komt stopzetten vaak voor bij uitkeringen, toeslagen en andere vormen van ondersteuning. Een stopzetting kan vrijwillig gebeuren, bijvoorbeeld na een verzoek van de ontvanger, of door een besluit van een bevoegde instantie wanneer de voorwaarden niet langer zijn getroffen. Een stopzetting heeft doorgaans consequenties voor het recht op betaling of dienstverlening, en omvat vaak mogelijkheden tot bezwaar of herziening als men het niet eens is met het besluit.

In financiële en consumentencontexten kan stopzetten betrekking hebben op automatische incasso’s, betaalrekeningen of een lopend abonnement. Een verzoek tot stopzetting kan vanuit de klant komen, maar kan ook door de dienstverlener worden ingesteld, bijvoorbeeld bij wanbetaling of eindiging van een contract. De onmiddellijke gevolgen zijn meestal het stopzetten van toekomstige transacties en opzegging van de dienstverlening volgens afgesproken termijnen.

In het contract- en ondernemingsrecht kan stopzetten betekenen dat een lopende overeenkomst wordt beëindigd of tijdelijk geschorst, bijvoorbeeld in geval van niet-naleving, faillissement of opzegging. Stopzetten onderscheidt zich van opzeggen (formaliteitshandeling van een partij) en schorsen (tijdelijke onderbreking).

Zie ook termen als beëindigen, opzeggen, schorsen en intrekken.