Standaardbrandstof

Standaardbrandstof is een term die in de energiesector en regelgeving wordt gebruikt om een referentiebrandstof aan te duiden die als basis dient voor testen, vergelijkingen en certificering. Het concept is nationaal of internationaal gedefinieerd en varieert per regio, maar heeft doorgaans betrekking op brandstoffen zoals benzine (gasoline), diesel of alternatieve brandstoffen, waarbij de samenstelling, kwaliteitskenmerken en emissie-eisen zijn vastgelegd.

Standaardisatie en toepassingsgebieden: Normen en richtlijnen bepalen onder meer het octaangehalte (voor benzine), het cetanegetal (voor diesel), het zwavelgehalte, aromaten en toegevoegde additieven, alsook de toleranties voor verontreinigingen en meetonzekerheden. Doel hiervan is reproduceerbare en vergelijkbare testresultaten. De standaardbrandstof wordt daarom gebruikt bij laboratoriumtesten, motorcertificering en vergelijking van prestaties tussen verschillende motoren en brandstoffen.

Regionspecifieke variaties en praktijk: In Europa volgen tests en specificaties vaak Europese normen (EN) of internationaal erkende normen (ISO/CEN). In andere delen van de wereld kunnen eisen en definities afwijken. Producenten, testinstellingen en regelgevende instanties kiezen doorgaans een passende standaardbrandstof op basis van de toepassingscontext, zodat tests consistent zijn en emissie- en prestatie-eisen realistisch kunnen worden getoetst.

Zie ook: Brandstofkwaliteit, Emissies, ISO-normen, Reglementaire normen voor brandstoffen.