Spoorindelingen

Spoorindelingen is een term uit de spoorwegsector die verwijst naar de classificatie en indeling van sporen binnen een netwerk, station of knooppunt. Ze beschrijven welke sporen worden aangewend voor welk doel, zoals hoofdsporen voor doorgaand verkeer, zijsporen voor parkeren of rangeren, en opslag- of yardsporen in een treinatelier of goederengebied. Een typische spoorindeling kent hoofdsporen die de hoofdverbindingen vormen, perronsporen die direct voor passagierstoegang dienen, en sporen voor goederenvervoer of rangeren. Daarnaast zijn er vaak extra sporen die buiten de spits kunnen worden ingezet om de dienstregeling te ondersteunen.

Bij het ontwerp van een spoorindeling houden ingenieurs rekening met capaciteit, snelheid en veiligheid. Belangrijke factoren zijn het aantal sporen, de lengte van perrons, de boogstraal en de afstand tussen sporen, het gewicht van de treinen en de belading, en de aansluiting op tunnels, viaducten en kruisingen. Ook signaling en interlocking spelen een cruciale rol: de spoorindeling bepaalt hoe routes kunnen worden ingesteld en hoe conflicten tussen treinen voorkomen worden.

Spoorindelingen komen terug in spoorplan- en infrastructuurontwerpen en vormen een basis voor netwerkanalyse en stationontwerp. Ze staan in relatie tot andere concepten zoals spoorwijdte (gauge), perronindelingen en knooppuntontwerp. Zie ook spoorplan en stationontwerp voor aanvullende details.