Sectorgrenzen

Sectorgrenzen zijn grenzen die een scheiding aangeven tussen verschillende sectoren van de economie, of tussen administratieve en functionele domeinen. Ze worden gebruikt om data te organiseren, beleid te sturen en regelgeving toe te passen. In economische statistiek geven sectorgrenzen aan welke activiteiten onder welke sector vallen en hoe productie, werkgelegenheid en inkomsten worden gerapporteerd.

Veel gebruikte indelingen zijn internationale classificaties zoals NACE of ISIC, waarmee economische activiteiten worden gegroepeerd in sectoren zoals primair, secundair en tertiair. In de praktijk bepalen sectorgrenzen welke activiteiten meetellen voor economische indicatoren, belastingen, subsidies en sociaal beleid, en hoe bedrijven en overheden met elkaar vergeleken kunnen worden.

Naast economische classificaties kunnen sectorgrenzen ook functionele of bestuurlijke grenzen aanduiden, bijvoorbeeld tussen publieke en private sector of tussen verschillende ministeries en toezichtgebieden. In sectoroverschrijdende dossiers, zoals energie, infrastructuur en milieu, worden sectorgrenzen vaker aangepast aan beleidsdoelstellingen of juridisch regiem.

Bij milieucijfers en emissierapportages worden vaak per sector afgerekend; zo kunnen huishoudens, bedrijven en openbare instellingen hun verbruik en emissies verifiëren. Sectorgrenzen zijn echter onderhevig aan verandering: technologische vooruitgang, nieuwe bedrijfsmodellen en fusies en overnames leiden tot herclassificatie en comparabiliteitsproblemen over tijd.

Zie ook: NACE, ISIC, CBS, sectorindelingen.