Scheidingspercentages

Scheidingspercentages zijn statistische maatstaven die de frequentie van echtscheidingen in een bevolkingsgroep weergeven. Ze worden vaak gepresenteerd als echtscheidingen per 1.000 inwoners per jaar of als het aandeel huwelijken dat eindigt in scheiding over een bepaalde periode. In de literatuur komen ook verschillen voor tussen een per-zij-jaarmaat en een levenslange of cohortgebaseerde maat.

De twee meest gebruikte formaten zijn: 1) echtscheidingen per 1.000 inwoners per jaar; 2) het percentage van alle huwelijken dat eindigt in scheiding binnen een gegeven periode (bijvoorbeeld vijf of tien jaar). De berekening kan dus op verschillende denomsnummers gericht zijn. Voor de per-inwoner maat: echtscheidingen per jaar per 1.000 inwoners = (aantal echtscheidingen in het jaar / midjaarlijkse populatie) × 1.000. Voor het huwelijken-gegenereerde formaat: (aantal echtscheidingen in de periode) / (aantal huwelijken in diezelfde periode) × 100%.

Data en vergelijkbaarheid: officiële statistieken over scheidingen komen uit nationale statistiekbureaus (zoals CBS in Nederland) en worden vaak ook gerubriceerd via Eurostat of OECD-databases. Verschillen in juridische definities, registratiemethoden en gebruikte denominator beïnvloeden comparabiliteit tussen landen en tijdperken.

Interpretatie en beperkingen: scheidingspercentages geven inzicht in de dynamiek van huwelijken maar zijn geen directe maat voor de kans op scheiding per individu. Ze worden beïnvloed door demografische factoren (leeftijd bij huwelijk, leeftijdsstructuur), sociaal-economische omstandigheden en veranderingen in wet- en regelgeving. Daarnaast kan dePopulariteit van samenwonen zonder huwelijk de interpretatie beïnvloeden wanneer men huwelijksgerelateerde risico’s bekijkt.

Zie ook: huwelijken, echtscheidingen, demografie, statistiek.