SSLverbindingen

Een SSLverbinding is een beveiligde netwerkverbinding die gebruikmaakt van SSL/TLS om communicatie tussen client en server te beschermen door encryptie, integriteit en authenticatie.

Oorsprong en terminologie: SSL is de oorspronkelijke Secure Sockets Layer ontwikkeld door Netscape; TLS is de opvolger en tegenwoordig de gangbare standaard. In het dagelijkse taalgebruik worden vaak nog SSLverbindingen gesproken, maar technisch gaat het om TLS-verbindingen.

Hoe werkt het: tijdens de handshake stemmen client en server af welke TLS-versie en welke versleuteling (cipher suite) ze gebruiken. De server presenteert een digitaal certificaat (X.509) waarmee de identiteit wordt geverifieerd; optioneel kan de client ook een certificaat tonen. Nadat certificaten zijn gevalideerd en de sleutels zijn afgesproken, worden de gegevens symmetrisch versleuteld en beheerd met sessiesleutels.

Sleutels en certificaten: vertrouwen berust op een keten van certificaatautoriteiten; certificaten kunnen verlopen of ingetrokken zijn (CRL/OCSP) en moeten regelmatig worden bijgewerkt.

Beveiligingspraktijken: verouderde protocollen zoals SSLv3 en TLS 1.0/1.1 worden als onveilig beschouwd; aanbevolen minimum TLS 1.2 met sterke cipher suites; TLS 1.3 biedt betere beveiliging en minder round-trips. Forward secrecy en certificate pinning worden aanbevolen waar mogelijk.

Prestaties en implementatie: TLS-handshake vereist meerdere berichten; TLS 1.3 vereenvoudigt en versnelt handshake; sessie-hergebruik via sessietickets beperkt herhaalde handshakes en verbetert prestaties bij herhaalde verbindingen.

Toepassingen en herkenning: SSLverbindingen komen voor in HTTPS-verkeer maar ook in andere protocollen zoals SMTP, IMAP of VPN die TLS gebruiken; in browsers wordt een beveiligde verbinding meestal aangeduid met een pad- of sloticoon en certificaatgegevens.