Rockwoodclassificatie

Rockwoodclassificatie verwijst meestal naar de Rockwood-classificatie voor letsels van het acromioclaviculaire (AC) gewricht. Deze classificatie werd in 1984 geïntroduceerd door Rockwood en Green en wordt nog steeds veel gebruikt in de traumachirurgie om de ernst van AC-gewrichtletsels te bepalen en behandelingskeuzes te begeleiden. De classificatie onderscheidt zes typen, gebaseerd op ligamentrupturen en de mate van claviculaire verschuiving.

Type I is een verstuiking van het AC-gewricht met intacte coracoclaviculaire (CC) ligaments en minimale deformiteit. Type II omvat ruptuur van de AC-ligamenten met gedeeltelijke schade aan de CC-ligamenten, doorgaans met milde tot matige distor­sie. Type III beschrijft volledige ruptura van zowel AC- als CC-ligamenten met duidelijke butklavikulaire elevatie. Type IV tot VI kenmerken zeldzamere en complexere dislocaties: Type IV laat posteriore verschuiving van het distale clavicula zien richting de trapezius; Type V toont grotere dislocatie en een vergrote CC-ruimte; Type VI is extreem zeldzaam en betreft een inferiore dislocatie van de distale clavicula onder omliggende structuren.

Behandeling is afhankelijk van het type en de functionele vereisten van de patiënt. Type I en II zijn meestal conservatief (rust, immobilisatie en revalidatie). Type III kan conservatief of operatief zijn, afhankelijk van symptoomlast en activiteitsniveau. Type IV, V en VI worden doorgaans chirurgisch behandeld vanwege ernstige ligamentrerupturen en dislocaties, met reconstructie van ligamenten of fixatie als opties. Imaging omvat standaard röntgenfoto’s met verschillende projecties; bij twijfel kunnen aanvullende beelden of MRI/CT worden ingezet. De classificatie biedt een praktische leidraad, maar individuele patiëntomstandigheden blijven bepalend voor de behandeling.