Home

Resonantie

Resonantie, vaak vertaald als resonantie, is het verschijnsel waarbij een systeem een grote reactie vertoont bij een prikkel die samenvalt met een natuurlijke trilling, of wanneer de elektronenstructuur in een molecuul delokaliseert over meerdere posities. Het begrip komt in verschillende vakgebieden voor, waaronder natuurkunde, techniek en chemie, en wordt vaak gekenmerkt door kenmerken zoals frequentie, amplitude en demping.

In de natuurkunde en techniek treedt resonantie op wanneer de aandrijffrequentie gelijk of dicht bij de natuurlijke

In de scheikunde verwijst resonantie naar resonantiestructuren: meerdere Lewis‑structuren die elektronen delokaliseert voorstellen over een pi‑systeem.

In de akoestiek en bouwkunde bepaalt resonantie de klank van kamers en constructies en kan zij de

frequentie
van
het
systeem
ligt.
Een
gedwongen
oscillator
met
demping
reageert
met
grotere
amplitude
bij
die
voornaamste
frequentie.
De
amplitude
volgt
een
resonantiekromme
en
de
kwaliteit
factor
Q
geeft
aan
hoe
scherp
de
resonantie
is.
Toepassingen
zijn
klankkasten,
luidsprekers,
antennes
en
LC‑kringen;
demping
is
vaak
cruciaal
om
ongewenste
trillingen
te
beperken
en
schade
te
voorkomen.
De
echte
elektronische
structuur
is
een
resonantiehybride
van
deze
bijdragen.
Resonantie
verlaagt
de
energie
en
beïnvloedt
bindingen
en
reacties.
Voorbeelden
zijn
benzeen
en
keto‑enol‑harmonisatie.
stabiliteit
beïnvloeden
wanneer
trillingen
worden
versterkt
door
de
vorm
en
materialen
van
een
ruimte.