Renineproductie

Renineproductie verwijst naar de synthese en afgifte van renine, een proteolytisch enzym dat een cruciale rol speelt in de regulatie van de bloeddruk en de elektrolytenbalans via het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS). Renine wordt vrijwel uitsluitend geproduceerd door de juxtaglomerulaire cellen in de nieren en komt in de bloedbaan terecht als reactie op verschillende prikkels.

De afgifte van renine wordt voornamelijk geregeld door drie factoren: een daling van de bloeddruk in de afferente arteriöl (of een daling van de systolische druk in de nier), verminderde NaCl-levering aan de macula densa in de distale tubulus, en sympathische stimulatie via β1-adrenerge receptoren. Prorenine, een precursor van renine, wordt eveneens door dezelfde cellen geproduceerd en kan onder bepaalde omstandigheden worden omgezet in actief renine.

Renine zet angiotinogeen, geproduceerd door de lever, om in angiotensine I. Het enzym ACE (veel aanwezig in de longen) converteert angiotensine I vervolgens naar angiotensine II, een krachtige vasoconstrictor die de bloeddruk verhoogt en de afgifte van aldosteron stimuleert. Aldosteron verhoogt natrium- en waterretentie, wat de bloeddruk verder doet stijgen. De RAAS is onderhevig aan negatieve feedback: hogere bloeddruk of volume remt renineafgifte.

Klinisch wordt renine vaak gemeten als plasma renineactiviteit (PRA) of plasma renineconcentratie (PRC). Renineconcentraties kunnen verhoogd zijn bij renovasculaire hypertensie of reninomale tumoren, en verlaagd bij sommige vormen van hypertensie of nierfalen. Medicijnen zoals ACE-remmers en ARB’s beïnvloeden renine-activiteit en zijn belangrijke onderdelen van behandeling en diagnose.