Remregeling

Remregeling is de regulering van de remwerking van een voertuig of machine. Het omvat zowel mechanische als elektronische systemen die bepalen wanneer en hoeveel remdruk of remkracht wordt toegepast om af te remmen of te stoppen. Het doel is een gecontroleerde, veilige en stabiele deceleratie, rekening houdend met snelheid, gewicht, ondergrond en omstandigheden.

Werking en onderdelen

Remregeling vertaalt de input van de bestuurder en sensorgegevens naar gerichte remwerking. Belangrijke onderdelen zijn hydraulische of elektrische actuatoren, remsysteemcomponenten (remschijven, remtrommels, remklauwen), en leidingen of kabels. Sensors leveren informatie over wielrotatie, slip, voertuigsnelheid en pedaalstand. Elektronische regelaars, zoals ABS (anti-lock braking system), ESC (electronic stability control) en remassistentie, coördineren remkracht en voorkomen wheel lock-up of instabiele afremming. Bij moderne voertuigen kan remmen ook worden geïntegreerd met regeneratief remmen, waarbij energie teruggewonnen wordt in de accu van hybride of elektrische voertuigen.

Typen en toepassingen

Traditionele remregeling is hydraulisch en passief, terwijl elektronische remregeling (brake-by-wire of elektronische remsystemen) de remkracht onafhankelijk van de pedaalstand kan regelen. Remregeling vindt plaats in personenauto’s, vrachtwagens, motorfietsen en treinen, en in industriële machines. In railsystemen werkt remregeling vaak via pneumatische systemen in combinatie met elektrische besturing.

Veiligheid en onderhoud

Remregeling moet betrouwbaar zijn en voldoet aan veiligheidsnormen. Redundante systemen en fail-veilig werking zijn gangbaar. Regelmatig onderhoud, inspectie van leidingen, remblokken of -schijven en verificatie van sensoren zijn essentieel voor optimale prestaties en veiligheid.

Zie ook: Remsysteem, ABS, Elektronische stabiliteit, Regeneratief remmen.