Rekeningkrediet

Rekeningkrediet is een kredietfaciliteit die een bank op een lopende rekening verleent. De rekeninghouder mag tot een afgesproken kredietlimiet opnemen en zo het saldo van de rekening negatief maken. Het wordt vaak gebruikt voor kortdurende liquiditeitsbehoeften bij particulieren en bedrijven en functioneert als een flexibele vorm van revolverend kortlopend krediet.

Hoe het werkt: De bank bepaalt een kredietlimiet en faciliteert op verzoek opnames tot dat bedrag. Rente is verschuldigd over het bedrag dat daadwerkelijk is opgenomen en is doorgaans variabel. Daarnaast kunnen kosten gelden, zoals een beheer- of vaste vergoeding op de ongebruikte marge. De aflossing en betalingsgedrag zijn vaak flexibel, maar banken hanteren vaak regels over minimale aflossing of automatische verrekening bij stortingen.

Voordelen en nadelen: Voordelen zijn snelle toegang tot geld, flexibiliteit en minder formele leningaanvragen voor elke uitgave. Nadelen zijn hogere rentetarieven dan bij langlopende leningen, het risico van overbesteding en mogelijke kosten bij overschrijding of beëindiging van de faciliteit. Het onderhouden van rekeningkrediet kan financiële lasten vergroten als het misbruikt wordt.

Toepassing en regelgeving: Rekeningkrediet wordt veel gebruikt in werkkapitaalbeheer van bedrijven en als persoonlijke rekeningoverbrugging. Banken controleren de kredietwaardigheid en betaalbaarheid; de kosten en voorwaarden vallen onder nationale financiële regels en toezicht, waaronder de betrokken toezichthouders en consumentenwetgeving.