Rastercellen

Rastercellen zijn de bouwstenen van een rastergegevensset. Een raster is een regelmatig rooster dat een gebied beslaat en is verdeeld in cellen die doorgaans vierkant zijn. Elke cel bevat één waarde die een eigenschap weergeeft voor het gebied dat door die cel wordt bestreken, bijvoorbeeld hoogte (DEM), temperatuur, landdekking of reflectantie in een spectraal band. De grootte van een cel, de resolutie, bepaalt hoeveel oppervlakte één cel bestrijkt en daarmee het detailniveau en de mogelijke nauwkeurigheid. Het raster wordt gedefinieerd door een oorsprong en een celgrootte en gebruikt een coördinatenreferentiesysteem om het op aarde te plaatsen; het centrum van elke cel wordt meestal gebruikt voor bemonstering.

Rasterbeelden kunnen continue waarden bevatten (bijv. hoogte, neerslag) of categorische waarden (bijv. landdekking). Verwerkingsoperaties omvatten vaak resampling bij het wijzigen van de resolutie of bij projectie naar een ander coördinatenreferentiesysteem, waarbij nieuwe waarden aan cellen worden toegekend met methoden zoals nabije buur, bilineaire of bicubische interpolatie. Aggregatie of disaggregatie regelt de overgang tussen resoluties door waarden samen te voegen of op te splitsen. Opslagformaten voor rastergegevens omvatten GeoTIFF, GRID en NetCDF, onder andere. Veelvoorkomende toepassingen zijn analyse van satellietbeelden, digitale hoogtemodellen, landdekkingkaarten, klimaat- en hydrologische modellering en milieumonitoring.