PM10concentratie

PM10concentratie verwijst naar de hoeveelheid deeltjes met een aerodynamische diameter van 10 micrometer of kleiner die aanwezig is in de lucht. Het wordt uitgedrukt als massa per volume, meestal microgram per kubieke meter (µg/m3). PM10 omvat zowel directe (primaire) deeltjes uit verkeer, industrie en bouw als secundaire deeltjes die ontstaan door chemische reacties van gasvormige verontreinigende stoffen.

Meting vindt plaats via landelijke en regionale luchtkwaliteitsnetwerken. Deeltjes kunnen gravimetrisch worden gemeten met filters of continu worden geregistreerd met automatische monitors, zoals beta-attenuatiemeters of optische systemen. Resultaten worden opgesteld als jaargemiddelde en 24-uurs gemiddelden per meetpunt en locatie.

De Europese Unie hanteert limietwaarden voor PM10: een jaargemiddelde van 40 µg/m3 en een 24-uurslimiet van 50 µg/m3, met niet meer dan 35 overschrijdingen per jaar toegestaan. Deze waarden vormen leidraad bij milieubeleid, monitoring en stedelijke planning en worden gepubliceerd in luchtkwaliteitsrapporten.

Oorzaken van PM10 zijn onder meer wegverkeer, bouw- en industriële activiteiten en natuurlijke bronnen zoals stof en pollen. Concentraties vertonen dagelijkse en seizoensgebonden variaties en worden beïnvloed door omstandigheden zoals windrichting, temperatuur en vochtigheid.

Langdurige en korte blootstelling aan PM10 is geassocieerd met irritatie van de ogen, neus en longen, en met verhoogde risico’s op hart- en vaatziekten. Kwetsbare groepen zijn onder meer kinderen, ouderen en mensen met bestaande longaandoeningen. In beleid en volksgezondheid wordt PM10concentratie gebruikt voor risico-inschatting en communicatie.