Opvatting

Opvatting is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar iemands visie, interpretatie of begrip van een onderwerp. Het duidt op de manier waarop iemand een zaak conceptueel weet te vatten en er betekenis aan geeft. Opvattingen kunnen persoonlijk zijn, maar ook collectief binnen een gemeenschap of vakgebied.

Herkomst: het woord is afgeleid van het werkwoord opvatten, dat 'grijpen', 'begrijpen' of 'vastpakken' betekent; de -ting-form eindigt vaak op een abstract concept. In de filosofie wordt de term gebruikt voor het conceptueel frame waardoor iemand de werkelijkheid beoordeelt.

Betekenissen en gebruik: in het dagelijks taalgebruik spreekt men van iemands opvatting over politiek, ethiek of onderwijs. In een discussie kan men zeggen: "Dat is een andere opvatting." In een formele context kan het slaan op een interpretatie of theorie: "hun opvatting van de wet." Een opvatting kan dus zowel een standpunt als een denkkader aanduiden.

Verwante begrippen: opvatting is verwant aan visie, gedachtegoed, interpretatie en denkbeeld. Het verschil met perceptie is dat perceptie meer zintuiglijke waarneming betreft, terwijl opvatting een overtuiging of interpretatie inhoudt. Een opvatting kan veranderen door argumenten, feiten of cultuur, waardoor wat men als werkelijkheid beschouwt kan verschuiven.