Opneming

Opneming is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat de handeling beschrijft waarbij iemand of iets wordt opgenomen, ontvangen of toegelaten. Het gaat om het in ontvangst nemen van iemand of iets in een toestand, setting of systeem. De etymologie ligt in op- (op) en nemen (nemen); de term draagt daarmee een betekenis van “het nemen in”. In formele of administratieve taal kan opneming synoniem zijn voor toelating of inschrijving.

Toepassingsgebieden variëren. In de gezondheidszorg wordt gesproken van opneming in een ziekenhuis of zorginstelling. In onderwijs en verenigingen kan men spreken van opneming tot een opleiding of lidmaatschap. In beleids- of juridische documenten kan opneming verwijzen naar de toelating van personen of middelen tot een regeling, dossier of systeem. Het gebruik is daarmee kleinschalig en contextafhankelijk.

Verschillen met verwante termen zijn subtiel. Opname is in de meeste dagelijkse context gebruikelijker en staat zowel voor lichamelijke opname als voor het vastleggen of opnemen van geluid en beeld. Opneming heeft daarentegen een formeler, institutioneel karakter en treedt vaak op in officiële, administratieve of beleidsmatige teksten. In combinatie met werkwoorden kan het de intentie van instroom of accreditatie benadrukken.

Zie ook: opname, toelating, inschrijving.