Ontwerpsterkte
Ontwerpsterkte is de sterktewaarde die in structurele berekeningen wordt gebruikt als referentienorm voor veiligheid. Het is de maximale spanning waaraan een onderdeel of constructie bij ontworpen belastingen mag worden blootgesteld zonder in een onveilig bereik te komen. In praktijk wordt ontwerpsterkte vaak kleiner gehouden dan de karakteristieke sterkte van het materiaal om onzekerheden in materiaaleigenschappen, variaties in afmetingen, constructies en belastingen op te vangen.
De ontwerpsterkte ontstaat door de karakteristieke sterkte van het materiaal te corrigeren met één of meer
Toepassing vindt plaats in de uiteindelijke ontwerpberekeningen: de berekende spanningen in onderdelen worden vergeleken met de
Relaties met andere concepten: ontwerpsterkte is verbonden met de karakteristieke sterkte, de partiale veiligheidsfactoren en de
Samengevat: ontwerpsterkte is de veilige, berekeningsmatige sterkte die gebruikt wordt bij structurele berekeningen, verkregen via deling