Onderhoudsbeslissingen

Onderhoudsbeslissingen zijn besluiten over wanneer en hoe onderhoud aan een asset moet worden uitgevoerd, met als doel het behoud van functionaliteit, betrouwbaarheid, veiligheid en kostenefficiëntie. Ze vormen een kernonderdeel van onderhouds- en assetmanagement en kunnen betrekking hebben op apparatuur, infrastructuur, installaties en ICT-systemen.

Beslissingen kunnen op verschillende niveaus worden genomen: operationeel (dagelijkse taken en korte-termijnprioriteiten), tactisch (planning en werkorderbeheer) en strategisch (portfolio- en investeringskeuzes).

Er bestaan verschillende typen onderhoudsbeslissingen, zoals preventief onderhoud, correctief onderhoud, condition-based maintenance, voorspellend onderhoud en risicogebaseerd onderhoud, afhankelijk van doelstellingen en beschikbare data.

Belangrijke invloedsfactoren zijn onder meer de criticaliteit van het asset, de mogelijke gevolgen bij falen, veiligheids- en regelgevingseisen, downtime-impact en onderhoudskosten. Ook beschikbaarheid en servicelevels spelen een rol.

Effectieve beslissingen vereisen data over geschiedenis van storingen en onderhoud, toestandmetingen, prestaties en kosten, evenals methoden zoals reliability-centered maintenance (RCM), FMEA, levenscycluskostanalyse en statistische analyse van faalpatronen (bijv. Weibull).

Het besluitvormingsproces omvat verzamelen en analyseren van data, risicobeoordeling en prioritering, planning en scheduling, uitvoering en evaluatie; bijsturing vindt plaats bij veranderde omstandigheden.

In governance-context vallen onderhoudsbeslissingen binnen bredere raamwerken zoals ISO 55000 voor assetmanagement, interne beleidslijnen en service level agreements.

Het doel is een afweging tussen betrouwbaarheid, veiligheid, beschikbaarheid en kosten, met als uiteindelijk resultaat een langere assetlevensduur, minder onvoorziene stilstand en efficiënter onderhoudsbudget.