Onderbrekingspauzes

Onderbrekingspauzes verwijzen naar korte onderbrekingen van werkzaamheden die bedoeld zijn om lichamelijke en mentale rust te bieden. Ze komen voor in uiteenlopende contexten, zoals kantoorwerk, productieomgevingen en dienstverlenende beroepen, en variëren van informele koffiepauzes tot voorgeschreven rusttijden.

Doelstellingen van onderbrekingspauzes zijn vermindering van vermoeidheid, herstel van concentratie, preventie van werkgerelateerde klachten (bijvoorbeeld musculoskeletale problemen) en bevordering van de veiligheid en productiviteit. Praktijken omvatten microbreaks (enkele minuten), langere pauzes halverwege de werkdag en fysieke oefeningen of ontspanningsoefeningen tijdens de onderbreking.

In Nederland zijn pauzes en rusttijden geregeld in de Arbeidstijdenwet en cao-afspraken kunnen aanvullende bepalingen bevatten. Volgens de wet geldt onder meer dat werknemers bij werkzaamheden langer dan 5,5 uur recht hebben op een pauze, en bij langere diensten aanvullende pauzetijd noodzakelijk is; concrete invulling kan per sector verschillen. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het organiseren van pauzes en het voorkomen van overmatig doorwerken, terwijl werknemers geacht worden pauzes te gebruiken voor herstel.

Effectiviteit hangt samen met pauzelengte, frequentie en activiteit tijdens de pauze; korte, regelmatige onderbrekingen blijken vaak gunstig voor cognitieve prestaties. Organisaties stimuleren steeds vaker bewust pauzegedrag als onderdeel van welzijnsbeleid en ergonomische interventies.