Nietdigitale

Nietdigitale is een Nederlands adjectief dat wordt gebruikt om iets te beschrijven dat niet digitaal is. Het verwijst naar praktijken, media of systemen die geen computer- of netwerktechnologie vereisen en die hoofdzakelijk op analoge, papieren of menselijke processen berusten. Het begrip staat in contrast met digitaal en wordt toegepast in diverse contexten zoals technologie, communicatie, onderwijs, en openbare dienstverlening.

In de praktijk wordt nietdigitale benadering gezien bij onder meer archivering met papieren dossiers in plaats van digitale bestanden, bij klassieke media en drukwerk, en bij lokale of face-to-face dienstverlening in tegenstelling tot online kanalen. In cultuur en erfgoed wordt nietdigitale erfgoedpraktijk gewaardeerd omdat deze veerkracht biedt bij systeemuitval en toegankelijk blijft voor mensen zonder toegang tot digitale middelen. In beleidsdebatten wordt vaak gediscussieerd over de balans tussen digitalisering en behoud van nietdigitale voorzieningen, rekening houdend met privacy, inclusie en efficiëntie.

Kritische observaties wijzen erop dat nietdigitale werkwijzen minder schaalbaar en duurder kunnen zijn op lange termijn, terwijl voor sommige doelgroepen juist gebrek aan digitale toegang een belemmering vormt. Een evenwichtige benadering erkent zowel de voordelen van digitalisering als de waarde van nietdigitale praktijken waar die relevant blijven. Nietdigitale praktijken blijven in veel sectoren bestaan als aanvullend of conservatief element.