Netwerksvirtualisatie

Netwerksvirtualisatie is een verzamelnaam voor technieken die fysieke netwerkonderdelen scheiden van hun logische functies, zodat netwerkbronnen flexibel en dynamisch kunnen worden toegewezen en beheerd. Door abstractie van hardware kunnen netwerken worden opgebouwd en gewijzigd zonder fysieke aanpassingen aan de onderliggende apparaten.

De belangrijkste concepten zijn Software-Defined Networking (SDN) en Network Functions Virtualization (NFV). Bij SDN wordt het control plane gescheiden van de data plane, waardoor netwerkbeleid en routing centraal kunnen worden geprogrammeerd via software. NFV brengt netwerkfuncties zoals firewalls, load balancers en routers onder in virtuele machines of containers op standaard servers, waardoor provisioning sneller en schaalbaarder wordt.

Technieken zoals virtualisatie van netwerken, overlays en tunneling hebben hierbij een rol. Overlays zoals VXLAN, NVGRE en GRE maken het mogelijk logische netwerken te creëren boven een gedeelde fysieke infrastructuur. Daarnaast worden VLANs, IPsec en andere beveiligings- en netwerkfuncties geïntegreerd in NFV/SDN-omgevingen.

Toepassingen zijn onder meer datacenters, clouddiensten, enterprise netwerken en telecommunicatie-infrastructuur. Netwerksvirtualisatie vergroot flexibiliteit, verlaagt operationele kosten en versnelt de provisioning van netwerkdiensten.

Uitdagingen omvatten beveiliging en isolatie tussen virtuele netwerken, interoperabiliteit tussen leveranciers, prestaties en managementcomplexiteit. Implementaties vereisen vaak nieuw management- en orkestratietools, en een veranderingsmanagementsstrategie voor personeel en processen.