Netwerkinfrastructuur

Netwerkinfrastructuur is het geheel van hardware, software en processen die nodig zijn om communicatie- en dataverkeer tussen computers en andere apparaten mogelijk te maken. Het omvat zowel de fysieke componenten als de digitale diensten die netwerken laten functioneren, van lokale bedrijfsnetwerken tot wereldwijde clouds.

Fysieke onderdelen omvatten bekabeling (koper of glasvezel), switches, routers, draadloze access points en datacentra-infrastructuur zoals racks en energie- en koelsystemen. Daarboven liggen netwerkdiensten en beheersoftware die verkeer routeren, beveiligen en monitoren. Protocol- en servicedomeinen omvatten onder meer IP-gebaseerd verkeer, Ethernet (IEEE 802.3), TCP/UDP, DNS en DHCP.

Netwerkinfrastructuren worden geclassificeerd naar schaal en bereik: LAN's voor korte afstanden binnen een gebouw of campus, WAN's voor lange afstanden tussen locaties, WLAN's voor draadloze toegang en MAN's/metro-netwerken voor stedelijke interconnecties. Datacenterinfrastructuur vereist redundantie en efficiënte koeling, met concepten als DCIM voor monitoring en beheer. Cloud- en hybride omgevingen brengen virtuele netwerkelementen en softwaregestuurde functies mee.

Beheer omvat netwerkinstrumenten voor provisioning, monitoring en configuratiemanagement, vaak met protocollen zoals SNMP en flow-gebaseerde statistieken (NetFlow). Automatisering en software-defined networking (SDN) en network function virtualization (NFV) veranderen hoe netwerken worden ontworpen en beheerd. Beveiligingsmaatregelen omvatten firewalls, IDS/IPS, segmentatie en een zero-trust benadering.

Vernieuwingen worden vaak gestuurd door internationale standaarden zoals IEEE 802.3 en 802.11, evenals IP-, TCP-/UDP-protocollen. Belangrijke trends zijn SDN/NFV, edge computing, 5G, en cloudgebaseerde netwerkdiensten en een toenemende nadruk op automatisering en veerkracht.