Nettoegeving

Nettoegeving is een term die in sommige Nederlandse onderhandelingen en contractliteratuur wordt gebruikt om een concessie te beschrijven die wordt gedaan met het oog op het bereiken van een bredere overeenkomst, zonder daardoor de kernbelangen te prijs te geven. Een nettoegeving wordt gezien als een concessie die, in samenhang met de overige voorwaarden van het voorstel, een netto positief effect oplevert voor de concesserende partij. De term benadrukt daarmee het afwegen van voordelen en lasten in een onderhandelingsproces.

Etymologisch gezien bestaat het woord uit net (netto, uiteindelijk, totaaloordeel) en toegeving (het verlenen, toestaan of prijsgeven). In praktijk is de betekenis afhankelijk van de context en literatuur; sommige auteurs hanteren nettoegeving als een specifieke soort concessie met duidelijk meetbare netto-effecten, terwijl anderen het gebruiken als een informele aanduiding voor een relatief beperkte of strategische toegeving.

Context en gebruik: nettoegeving komt voor in contractonderhandelingen, mediation en geschiloplossing, waar partijen concessies ruilen om tot een overeenkomst te komen. Het concept onderstreept dat niet elke toegeving op zich negatief hoeft te zijn; soms kan een kleinere concessie tegelijkertijd leiden tot gunstigere voorwaarden elders in de overeenkomst. Het begrip is niet altijd juridisch vastgelegd en kan per geval verschillend worden geïnterpreteerd.

Zie ook: onderhandelingen, concessie, compromis, mediation. Ook relevant zijn termen als give-and-take en ruilhandel in onderhandelingen.