MIMOsystemen

MIMO-systemen, of MIMO, zijn technieken in de draadloze communicatie die gebruikmaken van meerdere antennes aan zowel de zender als de ontvanger. Door verschillende onafhankelijke signaalwegen te benutten kunnen hogere datasnelheden worden gehaald en de betrouwbaarheid van de verbinding verbeteren, zelfs in multipath-omstandigheden.

De belangrijkste concepten zijn ruim. Spatial multiplexing maakt het mogelijk om gelijktijdig meerdere datastrengen over verschillende padroutes te verzenden, wat de capaciteit van het kanaal vergroot. Diversity verhoogt de kans op correcte decodering ondanks fading. Beamforming gebruikt de structuur van de antenne-array om de straling te richten op een specifieke gebruiker of richting, wat de signaalsterkte en het afschermingsvermogen tegen ruis verhoogt.

Er bestaan meerdere vormen, waaronder SISO (1×1), SIMO (1 zender, meerdere ontvangers), MISO (meerdere zenders, 1 ontvanger) en MIMO (meerdere zenders en ontvangers). Massive MIMO is een gevorderde variant met zeer veel antennes die multi-user communicatie mogelijk maakt. In de praktijk worden vaak MU-MIMO-technieken toegepast om meerdere gebruikers tegelijk te bedienen.

Toepassingen en standaarden: MIMO is een sleuteltechnologie in Wi‑Fi-standaarden (802.11n, 802.11ac/ax) en in mobiele netwerken (LTE-Advanced, 5G NR). Het biedt hogere capaciteit en betere dekking, vooral in stedelijke en drukbevolkte omgevingen. Technische uitdagingen omvatten kanaalmeting en CSI-verwerving, kalibratie en synchronisatie, en de complexiteit van precoding. In FDD-systemen is kanaalreciprocity minder direct dan in TDD, wat het ontwerp beïnvloedt.