MEGsignalen

MEGsignalen zijn de magnetische velden die door neuronale activiteit in de hersenen worden veroorzaakt en met magneto-encefalografie worden geregistreerd. MEG is een non-invasieve beeldvormingstechniek met een uitstekende temporele resolutie, waardoor veranderingen in hersenactiviteit op milliseconde-niveau kunnen worden gevolgd.

Het meetprincipe berust op het feit dat elektrische stromen in neurale netwerken magnetische velden genereren. Deze velden worden opgevangen door detectors in een magnetisch afgeschermde kamer. Traditioneel gebruikt MEG SQUID-sensoren die bij zeer lage temperatuur werken; recentere systemen maken ook gebruik van optisch gepompte magnetometers.

Qua ruimtelijke informatie biedt MEG een hoge temporele resolutie, maar de ruimtelijke localisatie is beperkt en afhankelijk van het bronmodel en de aannames die bij bronlocalisatie worden gemaakt. De waarschijnlijkheidslocaties worden geschat via inverse-problemen, resulterend in een typical ruimtelijke resolutie van millimeters tot centimeters, afhankelijk van sensorconfiguratie en analysemethoden.

Toepassingen omvatten klinische diagnostiek en planning, zoals lokalisatie van epileptische foci ter voorbereiding van chirurgie, en fundamenteel onderzoek naar cognitie, taal, perceptie en motoriek. MEG wordt vaak vergeleken met EEG; MEG is vooral gevoelig voor tangentiële bronnen in cortex en minder voor diepe bronnen, terwijl EEG beter bronnen door verschillende schedeldrumsomstandigheden kan detecteren.

Data-analyse omvat pre-processing om artefacten te verwijderen, het afleiden van event-related velden en time‑frequency-analyses, en bronlocalisatie met inference-methoden zoals beamforming of minimum-norm estimates.