Leverconjugatie

Leverconjugatie is de verzameling van vormen die het Nederlandse werkwoord leveren aanneemt wanneer het in verschillende tijden, personen en wijzen wordt vervoegd. Het gaat om de volledige set van verbuigingen die nodig is om zinnen correct te kunnen vormen in alledaagse en formele taal.

De belangrijkste vormen van leveren in standaard Nederlands zijn: present (tegenwoordige tijd): ik lever, jij levert, u levert, hij/zij levert, wij leveren, jullie leveren, zij leveren. Verleden tijd (onvoltooid verleden tijd): ik leverde, jij leverde, hij leverde, wij leverden, jullie leverden, zij leverden. Voltooid deelwoord: geleverd. Het voltooid verleden tijd en de andere samengestelde tijden worden gevormd met hebben: ik heb geleverd, jij hebt geleverd, hij heeft geleverd, wij hebben geleverd, jullie hebben geleverd, zij hebben geleverd. De toekomstige tijd wordt uitgedrukt met zullen, bijvoorbeeld: ik zal leveren, jij zult leveren, hij zal leveren, wij zullen leveren.

Andere belangrijke vervoegingen zijn de gebiedende wijs (imperatief): Lever! (en u-vorm: Lever alstublieft het pakket aan). In afzonderlijke zinnen kan ook de voorwaarde of wens worden uitgedrukt met zou leveren. De passieve vorm wordt met worden gevormd: Het pakket wordt geleverd; het pakket werd geleverd; het pakket zal geleverd worden. Leverconjugatie geldt als voorbeeld van een regelmatige werkwoordvervoeging in het Nederlands: leveren behoort tot de regelmatige werkwoorden waarvan de stam behouden blijft en de uitgangen volgens vaste regels worden toegevoegd. Het woord leveren kan in verschillende contexten vooral betekenen: leveren van goederen, diensten of resultaten, en speelt een centrale rol in logistiek, handel en administratie.