Ionkanaalgeassocieerde

Ionkanaalgeassocieerde verwijst naar eiwitten die specifiek binden aan ionkanalen maar zelf geen poreuze hoofdsubeenheid vormen. Deze eiwitten maken vaak deel uit van het ionkanaalcomplex en beïnvloeden de eigenschappen van het kanaal, zoals trafficking naar de membraan, oppervlaktexpressie, stabiliteit, opening en sluiten (gating), en de farmacologie van het kanaal.

De functies van ionkanaalgeassocieerde eiwitten zijn veelzijdig. Ze kunnen helpen bij de correcte assemblage van kanalen in membraaneilanden, bepalen waar kanalen zich bevinden in neuronen of spiercellen, en modulen de snelheid en mate van kanaalrespons op spannings- of ligandstimuli. Daarnaast kunnen ze de respons van kanalen beïnvloeden op lange tijdschalen, bijvoorbeeld door regulatie van expressieniveaus of door interacties met scaffolds en cytoskeletten.

Voorbeelden en relevante families omvatten onder andere: bij voltageafhankelijke kaliumkanalen (Kv) komen auxiliary subunits voor zoals KCNE-familie (minK-subunits) en KCNIP-eiwitten die gating en huidige kinetiek kunnen veranderen; bij voltageafhankelijke natriumkanalen zijn β-subunits (bijv. SCN1B, SCN2B) betrokken bij trafficking en spanningsafhankelijke eigenschappen; bij calciumkanalen spelen beta-subunits (CACNB1-4) en alpha2delta-subunits (CACNA2D1-4) cruciale rollen in expressie en gating. Ook interacties met scaffolds zoals PSD-95 kunnen de lokale kanalentoegang en signaalverwerking sturen.

Storingen in ionkanaalgeassocieerde eiwitten kunnen bijdragen aan kanaalachantwoorden en ziekten, zoals epilepsie, langwerkende tetany en andere neurobiologische aandoeningen. Pathways gericht op deze eiwitten bieden mogelijke therapeutische routes naast de poreuze subeenheden.