Intrakortikale

Intrakortikale verwijst naar zaken die zich binnen de cerebrale cortex bevinden, de buitenste hersenschors van de hersenen. In de literatuur wordt hiermee onderscheid gemaakt tussen verbindingen en processen die binnen de cortex zelf plaatsvinden en die subcorticale structuren of uitgangen uit de cortex betreffen. Intrakortikale netwerken dragen zo bij aan de verwerking, integratie en coördinatie van sensorische, motorische en cognitieve informatie.

De cortex bevat verschillende typen neuronen die deelnemen aan intrakorticale circuits. De belangrijkste excitatoire verbindingen komen meestal van piramidevormige neuronen, met kenmerken die afhankelijk zijn van de laag waarop ze liggen (veelal lagen II/III en V). Deze neuronen sturen glutamaterge signalen binnen en tussen corticale regio’s. Inhiberende neuronen, meestal GABAerg, moduleren activiteitsniveaus en helpen bij timing en selectiviteit. Bovendien bestaan er uitgebreide horizontale verbindingen, vooral in de oppervlaktelaag II/III, die laterale integratie en synchronisatie tussen nabijgelegen kolomtypes mogelijk maken. De structuur van minicolumns en kolomarchitectuur speelt een rol bij functionele modulariteit.

Intrakortikale connectiviteit omvat zowel lokale circuits binnen een regio als verbindingen tussen verschillende corticale gebieden in dezelfde hersenschors. Deze netwerken ondersteunen processen zoals sensorische codering, feature-integratie, geheugenformatie en motorische planning. Het verschil met corticocorticale verbindingen ligt in het feit dat intrakortikale paden volledig binnen de cortex blijven, terwijl corticocorticale paden verbindingen tussen verschillende corticale gebieden kunnen betreffen.

Onderzoek naar intrakortikale netwerken gebeurt met neuroanatomische tracing, elektrofysiologie, optogenetica en beeldvorming. Deze studies fokussen op hoe interne cortical circuits bijdragen aan snelle informatieverwerking en plasticiteit.