Inseminatie

Inseminatie is een medisch proces waarbij zaad wordt ingebracht in het vrouwelijke voortplantingskanaal met als doel zwangerschap te bewerkstelligen. Er bestaan verschillende vormen, waaronder kunstmatige inseminatie (KI) met partnerzaad en donorinseminatie (DI) met zaad van een donor. De meest gebruikelijke vorm is intrauteriene inseminatie (IUI), waarbij nadat het zaad is verwerkt het sperma via een dunne katheter direct in de baarmoeder wordt ingebracht. Een oudere methode is intracervicale inseminatie (ICI), waarbij zaad in de nabijheid van de baarmoedermond wordt geplaatst.

Toepassingsgebieden: inseminatie kan worden overwogen bij vruchtbaarheidsproblemen zoals mannelijke factor, cervixproblemen, onverklaarde infertiliteit, of bij paren met twee mannen of bij vrouwen die zonder partner zwanger willen worden. Donorinseminatie wordt vaak toegepast bij vrouwen die een donorzaad willen gebruiken of nodig hebben.

Procedure en voorbereiding: zaad kan verkregen worden van een partner of van een donor. Het zaad wordt meestal verwerkt om de beweeglijkheid en het aantal geschikte zaadcellen te verbeteren. De behandeling vindt meestal rondom de ovulatie plaats; soms wordt ovulatie gestimuleerd met medicijnen om de kans op zwangerschap te vergroten.

Kans op succes en risico's: de slagingskans per cyclus varieert met leeftijd, oorzaak van vruchtbaarheidsproblemen en gebruikte techniek. Voor jonge vrouwen ligt de gemiddelde kans op zwangerschap per cyclus doorgaans in de orde van enkele procenten tot circa 15–20%. Risico's zijn onder meer meervoudige zwangerschap, infectie en, bij stimulatie van de eierstokken, zeldzame complicaties.

Overwegingen: donorselectie en screening op infectieziekten, etnische achtergrond en wettelijke regelgeving verschillen per land. Inseminatie kan een tussenstap zijn naar verdere behandelingen zoals IVF en ICSI als inseminatie geen succes oplevert.