Inktgroeven

Inktgroeven zijn groeven die in een drukplaat of andere matrix worden geëtst of gegraveerd en bedoeld zijn om inkt vast te houden voor transfer op papier of een ander substraat in intaglio-druktechnieken. Ze vormen de kenmerkende eigenschap van intalgrafiek, waaronder koperplaatgravure, etsen, droogpunt (drypoint), aquatint en photogravure.

De groeven worden gemaakt door te snijden, in te krassen of door inkleuren met lagen en vervolgens te behandelen met zuren of andere bewerkingen. De diepte, breedte en afstand tussen de groeven bepalen hoeveel inkt ze kunnen dragen en hoe ze zullen printen als lijnen of tonaliteiten. Diepe, brede groeven houden meer inkt vast en leveren donkere, boldere lijnen; nauwe, ondiepe groeven leveren fijnere lijnen. Herhaalde bewerkingen of kruise tatoeages kunnen tonaliteit opbouwen.

Tijdens het drukproces wordt de plaat ingekleurd en vervolgens het oppervlak afgewist zodat alleen inkt in de groeven achterblijft. Papyrus of papier wordt onder hoge druk op de plaat gedrukt, waardoor de inkt uit de groeven naar het papier wordt overgebracht en zo het beeld vormt. De keuze van techniek (etsen, gravure, aquatint) geeft de lijnkwaliteit en toonwaarde.

Toepassingen en betekenis: inktgroeven staan centraal in traditionele prentkunst en in gravure-cilinders voor hoog-volume drukwerk zoals tijdschriften, verpakking en beveiligingshoten. In kunstdrukkunsten maken ze een breed scala aan lijnen en toonwaarden mogelijk. De term wordt vooral gebruikt bij intalgeo- en gravuredruk.