Ijzerhydroxide

Ijzerhydroxide is een verzamelnaam voor verbindingen waarin ijzer gebonden is aan hydroxide (OH−). De belangrijkste vormen zijn ferrous hydroxide (Fe(OH)2) en ferric hydroxide (Fe(OH)3). In waterige omgeving ontstaan ze door hydrolyse van ijzerionen of door oxidatie van Fe2+ tot Fe3+ gevolgd door hydrolyse.

Fe(OH)3 komt meestal voor als een onoplosbare, geel- tot roodbruine neerslag, terwijl Fe(OH)2 groenachtig is en minder stabiel in de lucht. Fe(OH)2 oxideert snel bij blootstelling aan zuurstof tot Fe(OH)3 of tot andere ijzeroxidehydroxiden. Beide hydroxiden zijn weinig oplosbaar in water, en hun vormen en stabiliteit hangen sterk af van de pH en oxidatieve omstandigheden.

Natuurgetrouw komen ijzerhydroxiden voor in bodem en sedimenten, meestal als amorfe gels of als mineralen zoals ferrihydriet, goethiet en lepidocrociet. Ze spelen een cruciale rol in de chemie van bodems en waterwegen doordat ze metalen en anionen adsorberen en zo de beschikbaarheid van voedingsstoffen en verontreinigingen beïnvloeden.

Toepassingen van ijzerhydroxide vindt men met name in waterbehandeling en milieuengineering. Gels en neerslagen van Fe(III) hydroxide worden gebruikt als coagulanten en adsorbenten om fosfaat, zware metalen en organische verontreinigingen te verwijderen. Daarnaast dienen ze als onderdeel van ijzerhoudende materialen en kunnen ze voorkomen in pigmenten.

Samengevat vormen ijzerhydroxiden een belangrijke klasse van ijzerverbindingen met zowel natuurkundige als praktische betekenis, gekenmerkt door beperkte oplosbaarheid, pH-afhankelijke stabiliteit en diverse milieutoepassingen. Zie ook ferrihydrite, goethiet, lepidocrociet en andere ijzeroxyhydroxiden.