IJzermeteorieten

IJzermeteorieten zijn meteorieten die bestaan uit een ijzer-nikkel legering. Het overgrote deel van hun massa bestaat uit ijzer, doorgaans met 5 tot 15 procent nikkel, en ze bevatten daarnaast kleinere hoeveelheden elementen zoals koolstof en troiliet. Bij onderzoek laten ze vaak het Widmanstättenpatroon zien, een patroon van kamaciet en taeniet dat duidt op langzame afkoeling in de oorspronkelijke kern van een planetoïde.

Oorsprong en vorming: IJzermeteorieten ontstaan in de kernen van gedifferentieerde planetoïden. Door botsingen worden delen van deze kern afgesplitst en uiteindelijk als meteorieten naar de aardse atmosfeer gebracht, waar ze lang bewaard kunnen blijven vanwege hun robuuste metaalstructuur.

Classificatie en eigenschappen: Ze worden onderverdeeld in chemische groepen (bijv. IIAB, IIIAB, IVA, IVB) die elk een kenmerkende samenstelling en geschiedenis weergeven. Daarnaast bestaan er structurele typen die verband houden met de afkoelingssnelheid in de oorspronkelijke kern, wat zichtbaar is in de microstructuur. Iron meteorieten zijn doorgaans sterk magnetisch en hebben een hoge dichtheid.

Betekenis en voorbeelden: Iron meteorieten leveren belangrijke informatie op over de vroege geschiedenis van het zonnestelsel en de differentiatie van planetoïden. Bekende voorbeelden zijn de Hoba-meteoriet (Namibië), de Campo del Cielo-velden (Argentinië) en de Gibeon-meteoriet (Namibië).

Samenvatting: IJzermeteorieten vormen een belangrijk venster op de vorming en evolutie van het zonnestelsel, doordat zij de kernachtige delen van oude planetoïden weerspiegelen.