IFRSrapportage

IFRS-rapportage is de financiële verslaggeving volgens International Financial Reporting Standards (IFRS). In de Europese Unie worden IFRS-standaarden, vastgesteld door de IFRS Foundation en de IASB, gebruikt voor de geconsolideerde jaarrekening van beursgenoteerde groepen. In de meeste gevallen moeten Nederlandse beursgenoteerde ondernemingen hun geconsolideerde financiële staten volgens IFRS opstellen. De individuele jaarrekening kan op basis van Nederlandse regels (RJ) of IFRS worden opgesteld, afhankelijk van de situatie en regelgeving.

IFRS richt zich op de herkenning, meting, presentatie en toelichting van activa, passiva en resultaten, alsook op kasstromen. De belangrijkste financiële overzichten zijn de balans (de financiële positie), de winst- en verliesrekening (of het resultaat over de verslagperiode) inclusief de toelichting, het kasstroomoverzicht en het overzicht van veranderingen in het eigen vermogen, met uitgebreide toelichtingen op beleid en schattingen. IFRS vereist inschattingen en oordeelsvorming en toelichtingen over betrouwbaarheid en materialiteit.

Belangrijke IFRS-standaarden die vaak van toepassing zijn: IFRS 15 Opbrengsten uit contracten met klanten, IFRS 16 Huurcontracten, IFRS 9 Financiële instrumenten, IAS 1 Presentatie van de jaarrekening, IFRS 17 Verzekeringscontracten. Voor first-time adoption geldt IFRS 1.

Het IFRS-proces omvat controle door auditors en openbaarmaking in de jaarrekening en het jaarverslag. IFRS-rapportage verhoogt transparantie en vergelijkbaarheid tussen bedrijven en jurisdicties, maar vereist gespecialiseerde kennis en voortdurende aanpassing aan nieuwe standaarden. In Nederland blijft RJ vaak van toepassing op niet-geconsolideerde jaarrekeningen en kleinere ondernemingen, terwijl beursgenoteerde en grotere groepen IFRS gebruiken voor consolidatie.