Huiddroogte

Huiddroogte, medisch bekend als xerosis cutis, is een veelvoorkomende huidconditie die ontstaat door een verminderd vocht- en lipidengehalte in de buitenste huidlaag. De huid voelt strak en ruw aan, kan schilfering vertonen en jeuken. Huiddroogte kan op elke plek voorkomen, maar komt vaker voor op de wangen, handen, armen en benen.

Oorzaken en risicofactoren zijn onder meer omgevingsfactoren zoals koude, droge lucht, wind en verwarming, evenals veelvuldig wassen, heet water en agressieve zepen. Veroudering vermindert de talgproductie en kan uitdroging bevorderen. Daarnaast spelen medische aandoeningen (bijv. diabetes, hypothyreoïdie, eczeem, psoriasis), bepaalde medicijnen en blootstelling aan zonlicht een rol.

Symptomen omvatten een trekkerig gevoel, ruwe textuur, schilfering en soms jeuk of lichte barsten. Bij ernstige droogte kunnen de huidcellen kwetsbaar worden voor irritatie en infectie.

Diagnose en behandeling verlopen meestal klinisch, op basis van observeren en klachten. Behandeling richt zich op vochtinbrengende en barrièreherstellende crèmes, zoals emolliënten met petrolatum, dimethicone, glycerine of hyaluronzuur. Regelmatig aanbrengen na het douchen, vermijden van agressieve zeep en het gebruik van een luchtbevochtiger kunnen helpen. In ernstige gevallen of wanneer sprake is van onderliggende aandoeningen, kan medische begeleiding van een huisarts of dermatoloog nodig zijn.

Preventie omvat regelmatig hydrateren, vermijden van heet water en agressieve zepen, beschermen tegen kou en wind, en het gebruik van een humidifier. Bescherming tegen zonlicht blijft ook belangrijk.