Huidabsorptie

Huidabsorptie, ook wel percutane absorptie genoemd, is het proces waarbij stoffen door de huid migreren en al dan niet in de bloedbaan terechtkomen. De belangrijkste barrière is de hoornlaag van de opperhuid (stratum corneum). Daaronder bevinden zich de levende cellen van de epidermis en de dermis, waar bloedvaten en zenuwen liggen. Stoffen kunnen de huid passeren via verschillende routes: transcellulair (langs de celmembranen), intercellulair (tussen de lipiden in de huid) of via haarfollikels en zweetklieren.

De mate van absorptie hangt af van factoren zoals molecuulgewicht en grootte, lipofiliciteit, wateroplosbaarheid, formulering en occlusie, temperatuur, en de toestand van de huid (onbeschadigd, droog, ontstoken of beschadigd). Huidlokalisatie, leeftijd en blootstellingsduur spelen eveneens een rol. Transdermale toediening (bijvoorbeeld nicotine- en pijn- of hormoonpleisters) maakt systemische afgifte mogelijk, terwijl cosmetische en farmaceutische topicale meestal gericht zijn op lokale werking of gecontroleerde absorptie.

Veiligheid en beoordeling: huidabsorptie kan leiden tot lokale effecten zoals irritatie of contactdermatitis en tot systemische blootstelling bij giftige stoffen. Regulatoire evaluaties beoordelen doorgaans de permeatiecoëfficiënt en de potentiële maximale blootstelling. Bij gebruik van producten met actieve stoffen is het belangrijk rekening te houden met huidconditie, occlusie en mogelijke interacties.