HuidAGEmetingen

HuidAGEmetingen zijn non-invasieve metingen van gevorderde geglycatieerde eindproducten (AGEs) in de huid. AGEs ontstaan door een chemische reactie tussen suikers en eiwitten of lipiden en hopen zich op naarmate men ouder wordt, bij langdurige hyperglykemie en onder oxidative stress. Het meten van huidAGEs dient als een indicator van langdurige metabole belasting en wordt onderzocht als biomarker voor veroudering, diabetescomplicaties en cardiovasculaire risico’s.

De meest gebruikte methode is het meten van huidautofluorescentie (SAF) met een draagbaar toestel. Het apparaat geeft blauw tot ultraviolet licht op de huid (ongeveer 365–420 nm) en meet de door de huid uitgezette autofluorescentie. De verkregen waarde wordt uitgedrukt in arbitrary units (AU) als SAF-waarde. De meting is doorgaans pijnloos en duurt enkele minuten. De waarden worden geïnterpreteerd in combinatie met demografische en klinische gegevens.

Klinische waarde en beperkingen: SAF-correlaties zijn gerapporteerd met HbA1c-waarden, duur van diabetes en risico op complicaties, maar SAF is geen diagnostische test op zichzelf. Verschillende factoren kunnen de meting beïnvloeden, waaronder het melaninegehalte van de huid, tatoeages, huidhydratatie, zonblootstelling en het gebruik van topische producten. Desondanks biedt de methode een niet-invasieve, snelle schatting van huid AGE-belasting en wordt zij veel gebruikt in onderzoeksomgevingen en gecontroleerde klinische settings.

Historische opmerking: De ontwikkeling van huidAGEmetingen is sterk verbonden met de opkomst van autofluorescentiemeetapparatuur in de jaren 2000, met name in Nederlandse en Europese onderzoekscontexten.