huidhydratatie

Huidhydratie verwijst naar het vochtgehalte van de huid en het vermogen van de huid om water vast te houden. Een goed gehydrateerde huid heeft een gezonde barrière en een soepele, egale textuur. Het stratum corneum bevat water en lipiden; hydratatie beïnvloedt de rekbaarheid en weerstand tegen irritatie. Tekenen van onvoldoende hydratatie zijn trekkerig gevoel, droogheid, schilfering en een doffe teint.

Oorzaken en factoren van huiduitdroging zijn zowel extern als intern. Omgevingsfactoren zoals koude, droge lucht, verwarmingsomgevingen en wind dragen bij aan vochtverlies. Aggressive reiniging, weinig milde producten en irritante cosmeticabestanddelen kunnen de huidbarrière beschadigen. Leeftijd, huidtype en aandoeningen zoals eczeem of psoriasis verlagen de lipiden- of ceramide-inhoud. Trans-epidermale vochtverlies neemt toe bij een verstoorde barrière.

Behandeling en preventie richten zich op vochttoevoer en het beperken van verdamping. Hydratatie wordt bereikt met vochtinbrengende stoffen (humectanten) zoals glycerine en hyaluronzuur, die water naar de hoornlaag trekken. Daarnaast spelen occlusieve middelen zoals petrolatum en minerale olie een rol bij vochtvasthouding, en emolliënten zoals ceramiden, cholesterol en vetzuren helpen de huidbarrière te herstellen. Kies milde, pH-neutrale reinigers en vermijd alcohol, parfum en andere irriterende toevoegingen. Voor overdag kan een hydraterende crème worden aangevuld met zonbescherming; ’s avonds kan een occlusieve crème extra bescherming bieden.

Diagnose en monitoring kunnen in klinischeSettings objectief gebeuren met metingen zoals TEWL (trans-epidermaal vochtverlies) en corneometrie. In de dagelijkse praktijk volstaat beoordeling van huidgevoel, textuur en uiterlijk als indicatie van hydratatieniveau.