Hoofdruimte

Hoofdruimte is de vrije hoogte in een ruimte: de verticale afstand tussen de vloer en de onderzijde van de plafond- of dakconstructie. Het begrip wordt vaak gebruikt in architectuur, bouwkunde en vastgoed om te bepalen hoe hoog een kamer aanvoelt en hoeveel ruimte er daadwerkelijk beschikbaar is boven iemands hoofd.

Meetwijze en variaties: Bij een vlak plafond wordt de hoofdruimte gemeten vanaf de vloer tot onderkant van het plafond. Bij aanwezigheid van balken, leidingen of andere structurele elementen telt de laagste ononderbroken vrije hoogte als maatgevende hoogte. Bij schuine daken varieert de hoofdruimte aanzienlijk over de kamer; delen onder de nok kunnen lage plafonds hebben, terwijl hoger gelegen delen meer bruikbare ruimte bieden. In de praktijk spreekt men vaak van bruikbare hoofdruimte of vrije hoogte, vooral bij het beoordelen van zoldervloeren en attic spaces.

Relevantie en toepassingen: De hoofdruimte beïnvloedt comfort, bruikbaarheid en toegankelijkheid van ruimtes. In woningontwerpen heeft het invloed op het gebruiksdoel van kamers (slaapkamer, kantoor, woonkamer) en op de inrichting. Bouwkundige voorschriften en normen stellen vaak minimumvrije hoogte vast voor verblijfsruimten; deze normen variëren per land en per toepassing, maar liggend tussen ongeveer 2,0 en 2,4 meter is gebruikelijk in veel regio’s. Bij woningadvertenties wordt headroom soms genoemd als verkoopargument, zeker wanneer sprake is van extra ruimte door hoge plafonds of open balken.

Zie ook: Headroom.