Hardwaregerichte

Hardwaregerichte is een benadering in productontwerp en systeemontwikkeling waarbij de hardwarecomponenten expliciet centraal staan. In een hardwaregerichte aanpak worden keuzes over microarchitectuur, schakelingen, printplaten, interfaces en productieaspecten vroeg in het proces genomen en vaak leidend gemaakt, soms zelfs voordat softwarearchitectuur en gebruikerservaring volledig zijn uitgewerkt. De term wordt in het Nederlands gebruikt om een contrast aan te geven met softwaregerichte benaderingen, waarin algoritmen, code en interactie de drijvende kracht vormen.

Toepassingsgebieden zijn onder meer embedded systemen, automotive elektronica, consumentenelektronica en datacenters met hardwareversnellers. Voorbeelden van hardwaregerichte ontwikkelingen zijn het ontwerpen van specific chiparchitecturen (ASICs, SoCs), het gebruik van FPGA-prototyping en het optimaliseren van hardware- en firmware-interactie. Belangrijke aandachtspunten zijn prestaties, determinisme, energieverbruik en kosten per eenheid, evenals compatibiliteit met bestaande productlijnen en productie-omstandigheden.

Voordelen van een hardwaregerichte benadering zijn voorspelbare en lage-latency prestaties, real-time mogelijkheden en minder afhankelijkheid van software-updates voor kritieke functies. Nadelen zijn onder meer langere ontwikkelcycli, hogere initiële investeringen, minder flexibiliteit bij snelle wijziging van vereisten en een verhoogd risico op veroudering als softwaretrends sneller evolueren dan hardware.

In de hedendaagse technologische context ontstaan vaak hybride praktijken waarin hardware en software elkaar versterken, bijvoorbeeld door hardware-accelerators, open hardware-initiatieven en beveiligingsoverwegingen die hardwarematige oplossingen vereisen.