Getijhoogten

Getijhoogten zijn de verticale verschuivingen van de zeespiegel die ontstaan door getijden. De getijhoogte op een bepaald moment is de hoogte van het water ten opzichte van een vast referentieniveau, doorgaans het Normaal Amsterdams Peil (NAP) of een kaartdatum. In een getijdenscyclus bereikt het water hoogwater en laagwater; het verschil tussen hoogwater en laagwater heet de getijvariatie of getijbreedte.

Getijhoogten worden primair veroorzaakt door de zwaartekracht van maan en zon en worden beïnvloed door de stand van de maan, de stand van de zon en de regionale geografie van kustlijnen en zeebodem. De belangrijkste componenten van het getij worden beschreven door harmonische bewegingscomponenten zoals M2, S2, N2, K1 en O1. Samen bepalen zij de timing en de amplitudes van de getijhoogten. In veel kustgebieden van de Noordzee is de getijhoogte semidiurnaal, wat betekent dat er twee hoogwater- en twee laagwatermomenten per getijden-etmaal zijn; sommige locaties kennen diurnale patronen of ongelijkheden tussen de twee hoogwaterpieken.

Getijhoogten worden gemeten met getijmeters (tide gauges), boeien en satellietaltimetrie. Voorspellingen komen voort uit harmonische analyse van lange meetreeksen en geavanceerde getijmodellen; de resultaten worden gepubliceerd in getijtabellen en toegepast in nautische en mariene activiteiten.

Toepassingen van getijhoogten omvatten scheepvaartplanning, havenbeheer, kustbescherming en flood risk management. Veranderingen in getijhoogten kunnen samenhangen met zeespiegelstijging en lokale veranderingen in kustgedrag, wat gevolgen heeft voor infrastructuur en ruimtelijke planning.