Geleidingsfactor

Geleidingsfactor is een algemene term die in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om een proportionele factor aan te geven die aangeeft hoe gemakkelijk een bepaalde grootheid door een medium of systeem wordt geleid. Het beschrijft de relatie tussen een drijvende kracht (zoals een potentiaalverschil, een temperatuurgradiënt of een spanningsverschil) en de gevolgde flux (zoals elektrische stroom, warmte- of geluidsgolfstroom, of elektromagnetische golftransmissie). De exacte interpretatie en eenheden hangen af van de context.

In de elektrotechniek komt de term vaak overeen met de conductantie: de stroom I is evenredig met de spanning V via I = G V, waarbij G de geleidingsfactor is. In de thermische wetenschappen kan een vergelijkbare maat warmtegeleiding of thermische conductance beschrijven, die de verhouding tussen warmteflux en temperatuurverschil vastlegt. In akoestiek en optica kan de term verwijzen naar de transmissie- of geleidingskwaliteit van golven door een medio, oftewel hoe efficiënt een golf zich voortplant.

De waarde van een geleidingsfactor is doorgaans afhankelijk van materiaaleigenschappen (zoals geleidbaarheid of permeabiliteit), geometrie en operationele omstandigheden zoals temperatuur, frequentie of druk. Hij kan constant of afhankelijk van de toestand zijn. In de praktijk wordt de geleidingsfactor vaak experimenteel bepaald of afgeleid uit theoretische modellen en gebruikt om de flux te voorspellen op basis van de drijvende kracht.

Zie ook: geleidbaarheid, warmtegeleiding, elektrische geleiding, transmissiecoëfficiënt, conductance. De precieze betekenis geldt vooral per vakgebied en context.