Gebruikslimiet

Een gebruikslimiet, ook wel gebruiksquotum genoemd, is een afgesproken grens aan hoeveel iets mag worden gebruikt of afgenomen binnen een bepaalde periode of onder specifieke voorwaarden. Het woord is afgeleid van het Nederlandse gebruik van de termen gebruik en limiet. Het concept wordt breed toegepast en is bedoeld om schaarse bronnen te beschermen, kosten te beheersen of verantwoorde omgang met een dienst te bevorderen.

Toepassingsvelden zijn onder meer software en digitale diensten, contracten en abonnementen, data- en telecomdiensten en soms energie- of hulpbronnenbeheer. In software en cloudomgeving verwijzen gebruikslimieten vaak naar het aantal API-aanroepen, gelijktijdige verbindingen, of opgeslagen gegevens dat een gebruiker mag hanteren. In abonnementsmodellen kunnen er limieten gelden voor data, belminuten of aantal transacties; bij overschrijding kunnen extra kosten, pauze of automatische beperkingen volgen. In sommige sectoren kan een gebruikslimiet ook dienen als milieubescherming of kostenbeheersing door een maximaal verbruik voor een bepaalde periode te stellen.

Implementatie en handhaving gebeuren meestal via automatische controles in systemen die verbruik registreren en bijhouden. Overtredingen kunnen leiden tot kosten, beperkingen, technische blokkades of contractuele sancties. Voordelen zijn onder meer betere voorspelbaarheid, kostenbeheersing en bescherming van diensten tegen misbruik. Nadelen kunnen verlies van flexibiliteit en potentiële hinder voor gebruikers bij plotselinge toenames in vraag.

Zie ook: limiet, quota, verbruikslimiet.