Galvanisering

Galvanisering is een beschermingsproces waarbij staal of ijzer een dunne laag zink ontvangt om corrosie te voorkomen. De meest voorkomende vorm is warm-dip galvanising (HDG): het product wordt grondig gereinigd (mechanisch en chemisch), daarna ondergedompeld in een bad met gesmolten zink bij circa 445-465°C. Na het dompelen volgt afkoeling en optioneel een passiveringsbehandeling met een chromaatlaag om de corrosieweerstand en de hechting te verbeteren. Een andere methode is elektrogalvanisering, waarbij zink elektrolytisch op het oppervlak wordt aangebracht, wat resulteert in een dunnere en fijnere coating.

Zink biedt zowel barrièrebescherming tegen vocht en zuurstof als sacrificial bescherming: wanneer de coating beschadigd raakt, corrodert zink eerder dan het staal, waardoor het onderliggende metaal wordt beschermd. De coatingdikte varieert van enkele tientallen micrometer tot meer dan honderd micrometer, afhankelijk van toepassing en normen. Coatings worden vaak uitgedrukt in micrometer of in gram per vierkante meter (g/m²).

Toepassingsgebieden omvatten constructies, bruggen, infrastructuur, pijpleidingen en industriële apparatuur. Standaarden die gangbaar zijn voor galvaniseerde producten omvatten ISO 1461 en EN 1461 voor hot-dip galvanizing, en ASTM A123/A123M in andere regio’s.

Onderhoud en inspectie zijn belangrijk: bij zichtbare beschadigingen kan opnieuw galvaniseren of lokaal worden gerepareerd. Galvanisering biedt doorgaans een lange levensduur in veel omgevingen, vooral waar vocht of zout aanwezig is; de exacte duur hangt af van coatingdikte, omgeving en eventuele beschadigingen.