Frequentiebepaling

Frequentiebepaling is het proces waarbij wordt vastgesteld hoe vaak een bepaalde gebeurtenis, kenmerk of categorie voorkomt binnen een dataset of populatie. Het behoort tot descriptieve statistiek en levert inzicht in hoe data verdeeld zijn. Kernbegrippen zijn onder meer de absolute frequentie (het aantal keren dat de gebeurtenis optreedt), de relatieve frequentie (de verhouding of percentage van het totaal) en de cumulatieve frequentie (het lopende totaal tot een gegeven categorie of maat).

Een frequentieverdeling beschrijft hoe vaak elke categorie voorkomt en kan worden weergegeven in tabellen of grafische weergave zoals staafdiagrammen of histogrammen. De bereiding omvat het definiëren van de te tellen gebeurtenis, het verzamelen van data, het tellen van voorkomen per categorie en het berekenen van relatieve en cumulatieve frequenties.

Toepassingsgebieden zijn onder meer de epidemiologie (incidentie en voorkomen van ziekten), marketing en consumentenonderzoek (koopfrequentie), kwaliteits- en procescontrole (fouten- of incidentfrequentie) en ecologie (frequentie van soorten in een gebied). Technieken voor data kunnen bestaan uit enquêtes, logbestanden, sensormetingen of registraties.

Belangrijke overwegingen zijn dat de tijdsruimte en de selectie van categorieën de uitkomsten beïnvloeden; bias, ontbrekende waarden en seizoensinvloeden kunnen de frequenties vertekenen. Normalisatie naar relatieve frequenties maakt vergelijkingen tussen datasets mogelijk en helpt bij het herkennen van patronen in de data.

Voorbeeld: een supermarkt telt wekelijkse transacties waarin een bepaald product voorkomt. Stel dat dit 200 transacties zijn bij een totaal van 1000 transacties; de absolute frequentie is 200 en de relatieve frequentie 20%.

Zie ook: frequentieverdeling, histogram, incidentie, prevalentie.