Flensverbindingen

Flensverbindingen zijn een veelgebruikte methode om leidingen, kleppen en apparatuur in een pijpleidingsysteem met elkaar te verbinden. Ze bestaan uit twee overeenkomende flenzen die tegen elkaar worden gezet, samen met een pakking en bevestigingsmiddelen (bouten en moeren). De pakking zorgt voor lekkagedichtheid tussen de flenzen; de bouten leveren de krachten die nodig zijn om de flenzen strak tegen elkaar aan te drukken.

Flensen onderscheiden zich door het type oppervlak en de aansluiting van de pakking. Veelvoorkomende typen zijn vlakflens (FF), verhoogde randflens (RF, Raised Face), tong-en-groefflens (TG) en ring-type joint-flens (RTJ). RTJ-flenzen worden doorgaans toegepast bij hogere drukken en temperaturen. De normen voor flenzen omvatten onder andere EN 1092-1 (DIN-flenzen), ASME B16.5 (US/Canada) en JIS B2220 (Japan).

Materialen variëren van koolstofstaal en roestvast staal tot gietijzer en verschillende legeringen. Flensen kunnen gecoat zijn of specifieke corrosiebestendigheidskenmerken hebben, afhankelijk van de toepassing. De pakkingen die tussen de flenzen komen, variëren van vlakke gaskets tot metalen of spiral-wound varianten, afgestemd op druk, temperatuur en vloeistof.

Toepassingen van flensverbindingen zijn onder meer olie en gas, chemische industrie, water- en afvalwatervoorziening en energieopwekking. Ze bieden demontabele, lekdichte verbindingen die relatief eenvoudig te inspecteren en te onderhouden zijn, mits correct gekozen type en materiaal.

Installatie en onderhoud vereisen nauwkeurige uitlijning, juiste gasketype en dikte, en een correcte boutvolgorde (criss-cross) met torque volgens de specificaties. Periodieke inspectie op lekkage en slijtage van pakken is aanbevolen.