Faganinspectie

Faganinspectie is een formele, op artefacten gebaseerde inspectietechniek voor softwarekwaliteit. Ontwikkeld door Michael Fagan bij IBM in 1976, heeft het als doel defecten vroegtijdig op te sporen in de ontwikkelcyclus en daarmee de kwaliteit van het product te verbeteren door middel van een gestructureerd peer-reviewproces.

Het proces omvat meerdere fasen: een overzicht, planning, voorbereiding, inspectievergadering, herwerking en follow-up. In de overzichtsfase worden het artefact en de inspectiecriteria kort besproken; tijdens de planningsfase worden de deelnemersrollen en regels vastgesteld; in de voorbereidingsfase lezen inspectors het artefact buiten de bijeenkomst en verzamelen ze mogelijke defecten; in de inspectievergadering wordt het artefact gezamenlijk doorgenomen en worden defecten geregistreerd in een defectenlijst; in de herwerkingsfase corrigeert de auteur de geconstateerde gebreken; in de follow-up wordt gecontroleerd of alle afgesproken acties zijn uitgevoerd.

Belangrijke rollen zijn de moderator (facilitator), de auteur van het artefact, de lezer die het document presenteert, de notulist die aantekeningen maakt, en de inspecteurs die defecten identificeren en classificeren. De inspectie verloopt volgens vooraf afgesproken criteria en vaak met metrieken zoals defecten per pagina of per uur.

Voordelen zijn onder meer vroegtijdige defectdetectie, minder dure correcties in latere fasen, en betere kennisdeling en documentatie van het beoordelingsproces. Nadelen zijn de overhead en benodigde training, de inspanning voor voorbereiding en vergadering, en dat de methode minder geschikt is voor extreem korte iteraties of zeer snelle agile omgevingen.

Faganinspectie wordt toegepast op vereisten, ontwerp, broncode, testplannen en andere artefacten. Het heeft een blijvende invloed gehad op formele reviewpraktijken in de software-engineering en blijft in sommige organisaties onderdeel van kwaliteitsprocessen.